ดาวดาริน : The idol

สารบัญ
บทที่ 15 คืนถิ่น
นาวินขอใช้บริการโทรศัพท์มือถือที่ร้านนี้ โดยให้ลูกสาวเจ้าของร้านติดต่อให้
สวัสดีค่ะ บริษัทสินภูค่ะ
ขอสายคุณปราชญ์เปรื่อง ปรีชา ค่ะ
คุณปราชญ์เปรื่อง ออกไปทำงานข้างนอกค่ะ มีอะไรด่วนไหมคะ จะติดต่อให้เขาโทรกลับค่ะ
เอ้อ...รอสักครู่นะคะ
เด็กสาวหันหน้ามาทางนาวัน
เอาไงดีพี่
หนุ่มชาวเกาะยืนงง เด็กสาวช่วยคิดตัดสินใจ
เอาอย่างนี้ เราฝากเบอร์โทรนี้ไว้ แล้วให้เขาโทรกลับมาดีไหม
ดีครับ ดีครับ ขอบใจน้อง
เด็กสาวฝากเบอร์โทรกลับของร้านตนเองไว้ นาวินขอเดินไปดูลูกน้องที่เรือซึ่งจอดไว้ชายฝั่งทะเล
ขณะที่ปราชญ์เปรื่องกำลังเขียนแบบงานก่อสร้างศูนย์การค้าแห่งใหม่ในย่านลาดพร้าว บริเวณเหนือขอบตาซ้ายของเขาเขม่นสองครั้งเหมือนจะได้รับข่าวดี แต่ขอบตาข้างขวาก็เขม่นตามมาอีกสองครั้ง
หนุ่มสถาปนิกผิวสองสีรูปร่างสูงโปร่งลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปที่รถกระบะสีครามคู่ชีพ ขณะกำลังก้าวขึ้นไปนั่งในรถอยู่หน้าพวงมาลัย เขาก็พบกับของแข็งอย่างหนึ่งกำลังจ่อเขม็งอยู่ที่ขมับข้างซ้าย
ปากกระบอกปืนสีดำนั่นเอง
อยู่นิ่งๆ นะเว้ย ขับรถไปเรื่อยๆ จนกว่ากูจะบอกให้หยุด
ชายสวมหมวกโอ้โม่งร่างเพรียวสั่งเสียงแหบพร่า ส่วนไอ้โม่งร่างเล็กนั่งคุมเชิงอยู่เบาะหลัง
แกต้องการอะไร
ชีวิตของแกไง
เอาไปทำไม
อย่ารู้เลยน่า
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
กูรับเอง
ไอ้โม่งร่างเพรียวหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อของชายหนุ่ม ยื่นนิ้วชี้มือซ้ายกดรับสาย
หมายเหตุ งานเขียนชิ้นนี้ ได้รับการคุ้มครองสิทธิตามพระราชบัญญัติคุ้มครองสิทธิทางปัญญา โดยลิขสิทธิเป็นของผู้เขียน ที่ให้เกียรตินำเผยแพร่ผ่าน วิชาการ.คอม เรามีความยินดีและอนุญาตให้ทำซ้ำหรือเผยแพร่ต่อเพื่อประโยชน์ทางการศึกษาเท่านั้น กรุณาให้เกียรติผู้เขียน โดยอ้างชื่อผู้เขียนและ วิชาการ.คอม (www.vcharkarn.com) ทุกครั้งที่ทำการเผยแพร่ต่อ ห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อในสื่อที่เอื้อประโยชน์ทางธุรกิจก่อนได้รับอนุญาต ขอขอบคุณที่ร่วมกันช่วยสร้างให้สังคมไทยเป็นสังคมแห่งปัญญา